زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی – عضلانی در کارگران ساختمان سازی نسبت به سایر گروه ها شیوع بالایی دارد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی – عضلانی در کارگران ساختمان سازی در چهار کارگاه ساختمان سازی انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی به روش مقطعی است که در شش ماهه اول سال 1385 در شهر ارومیه انجام گرفت. جامعه آماری به صورت سرشماری انتخاب شد و پرسشنامه به صورت حضوری برای 89 کارگر ساختمان سازی تکمیل گردید. ابزار مورد استفاده در این مطالعه پرسشنامه استاندارد نوردیک بود.یافته ها: میانگین سن و سابقه کاری کارگران به ترتیب 32.6±9.2 و 13.7±7.5 بود. ناحیه تحتانی پشت بیشترین میزان شیوع (%50.6) و ناحیه مچ پا کمترین میزان شیوع (%1.1) را داشت. بعد از ناحیه تحتانی پشت، ناحیه مچ دست (%43.8) و شانه (%40.4) بیشترین شیوع را داشت. اختلالات ناحیه گردن، مچ دست، تحتانی پشت و زانو با متغیرهای سن و سابقه کاری از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان دادند (P<0.05). با افزایش سن شانس ابتلا به اختلالات ناحیه گردن، مچ دست و تحتانی پشت افزایش می یابد.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که میزان شیوع اختلالات اسکلتی – عضلانی در کارگران ساختمان سازی بالا می باشد. احتمالا پوسچرهای غیر خنثی، حرکات تکراری، حمل دستی مواد سنگین و وزن بالای ابزارهای مورد استفاده میزان ابتلا کارگران ساختمان سازی را به این اختلالات افزایش می دهد. بنابراین انجام مداخلات ارگونومیکی جهت تصحیح پوسچرهای نامناسب، کاهش زمان کار و تعدیل وزن ابزارهای کار جهت کاهش شیوع این اختلالات پیشنهاد می شود.

مقدمه: حوادث به عنوان یکی از مهم ترین دلایل معلولیت ها و مرگ در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته شناخته شده است. در میان مشاغل و فعالیت های مختلف، صنعت ساختمان سازی یکی از خطرناک ترین صنایع در جهان است که میزان خطرات و زیان های ناشی از آن تا حدی ناشناخته باقی مانده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اپیدمیولوژی حوادث ساختمان سازی در شهر کرمان می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی تمام کارگران ساختمانی (153 نفر) که طی سال های 1385 تا 1387 در شهر کرمان دچار حادثه شغلی شده اند، مورد بررسی قرار گرفته اند. اطلاعات این پژوهش از طریق پرسش نامه جمع آوری و داده ها پس از ورود به نرم افزار آماریSPSS  با استفاده از آزمون های کای- دو و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شده است.نتایج: میانگین سنی افراد حادثه دیده 32 سال (حداقل 16 سال و حداکثر 70 سال) بود که بیش ترین میزان حوادث (%73.55) در گروه سنی 16-36 سال رخ داده است. به طور کلی 16.3 درصد (25 مورد) از حوادث منجر به مرگ شده است و %77.8 از حوادث در افرادی رخ داده است که دارای تحصیلات راهنمایی و کم تر بوده اند. بین سه متغیر سال، فصل و شیفت رخ داد حادثه با نتیجه حادثه (مردن/زنده ماندن) ارتباط آماری معنادار وجود دارد اما بین وضعیت بیمه هر فرد با نتیجه حادثه ارتباط معناداری مشاهده نشده است (P=0.08).نتیجه گیری: در ایران ارتباط قوی میان دلایل و نتایج حوادث وجود دارد، لذا این مطالعه پیشنهاد بررسی بیش تر با هدف تغییر در روند موجود را جهت پیشگیری از حوادث در آینده ارایه می نماید.

زمینه وهدف: کمردرد در میان کارگران ساختمان سازی شیوع بسیار بالایی نسبت به مشاغل دیگر دارد و بر اساس مطالعات کیفی ریسک فاکتورهای متعددی در ایجاد کمردرد نقش دارند. این مطالعه با هدف بررسی میزان شیوع مشکلات اسکلتی-عضلانی و ارزیابی بار فشاری وارد بر کمر بر مبنای تکینک الکترومیوگرافی سطحی نرمالیزه شده انجام شد. روش بررسی: این مطالعه بر روی 30 نفر از کارگران مشاغل مختلف ساختمان سازی(آرماتوربند-بنا-سنگ کار-حمل و نقل مصالح) در شهر اهواز و در سال 1397انجام شد. در این مطالعه شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی با استفاده از پرسشنامه نوردیک تعیین گردید. به منظور تخمین بارهای فشاری وارد بر کمر از تکنیک الکترومیوگرافی سطحی استفاده گردید و پردازش سیگنالها با استفاده از نرم افزار متلب و آنالیز و تفسیر داده ها بر اساس دامنه توزیع احتمالی تعیین گردید. به منظور مقایسه بارهای فشاری وارد بر کمر و همچنین زمان مواجهه با حدود توصیه شده نایوش(3400 نیوتن) در بین گروهای مختلف شغلی از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده گردید. یافته ها: بیشترین و کمترین میانگین بار فشاری(صدک 50) به ترتیب در میان کارگران حمل و نقل مصالح و کارگران بنا تخمین زده شد. نتایج آزمون آماری نشان داد که تفاوت معناداری در بارهای فشاری وارد بر کمر و همچنین زمان مواجهه کارگران با حدود مجاز در بین گروهای مختلف شغلی وجود دارد (p<0. 05). کارگران سنگبری و حمل و نقل مصالح بین 25 تا 30 درصد از زمان مواجهه بیش از 3400 نیوتن بار فشاری را در ناحیه کمر خود تحمل می کنند. کارگران سنگبری و حمل و نقل مصالح بطور معناداری زمان بیشتری در مواجهه با بارهای فشاری بیش از 3400 نیوتن در مقایسه با کارگران آرماتور بند و سنگبری بودند(p<0. 05). نتیجه گیری: نتایج ارزیابی بیومکانیکی این مطالعه نشان داد که بارهای فشاری وارد بر کمر کارگران در مشاغل و وظایف مختلف ساختمان سازی به ویژه در میان کارگران حمل و نقل مصالح ساختمانی بالا بوده و در مقایسه با حدود مجاز نایوش برخی از مشاغل به دلیل ماهیت کاری در مواجهه با ریسک فاکتورهای اصلی و متعدد اختلالات اسکلتی-عضلانی می باشند لذا به منظور پیشگیری از کمردرد های مزمن و حاد نیاز به کنترلهای مدیریتی (کاهش مدت زمان و چرخشی کردن وظایف حمل و نقل دستی) و فنی مهندسی(استفاده از ابزارهای مکانیکی مناسب و تعمییر و نگهداری تجهیزات حمل و نقل) می باشد.

زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی - عضلانی مرتبط با کار شایع ترین بیماریها و آسیب های شغلی می باشند. هدف از این تحقیق مطالعه ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی - عضلانی در کارگران ساختمان سازی با روش PATH بود.روش کار: مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی به روش مقطعی بود که در چهار کارگاه ساختمان سازی انجام گرفت. در مجموع 3100 مشاهده برای 89 کارگر در 14 شغل ساختمان سازی انجام گرفت. در این مطالعه توسط روش PATH درصد زمانی وضعیت های تنه، پاها و دستها، فعالیت های حمل دستی، ابزارهای مورد استفاده و حمل دستی بار در وظایف مشاغل مورد مطالعه تعیین گردید.نتایج: وضعیت های تنه، پاها و دستها و وزن ابزار و اشیا حمل شده در بین مراحل کاری مورد مطالعه از نظر آماری تفاوت معنی داری را نشان دادند (p<0.0001). وضعیت خنثی تنه به میزان زیادی مشاهده شد. وضعیت خنثی پاها در بیشتر از 50 درصد و وضعیت خنثی دستها در بیشتر از 80 درصد از زمان کاری کارگران مشاهده شد. ابزارهای مورد استفاده با فراوانی های مختلفی در مشاغل ساختمان سازی استفاده می شوند. بیشترین گروه وزنی حمل شده مربوط به گروه کمتر از 5 کیلوگرم می باشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه می تواند در جلوگیری از اختلالات اسکلتی - عضلانی کارگران صنعت ساختمان سازی استفاده شود. نتایج مطالعه نشان داد کارگران ساختمان سازی درصد بیشتری از زمان کارشان را با وضعیتهای خنثی سپری می نمایند، اما انجام مداخلات ارگونومیکی در مشاغل مشخص شده ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: بار کار فیزیکی یکی از عوامل خطر اصلی ایجاد کننده اختلالات اسکلتی-عضلانی در کارگران ساختمان سازی می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان شیوع علایم اختلالات اسکلتی-عضلانی و رابطه آن با ویژگی های دموگرافیک و شاخص بار کار فیزیکی در کارگران ساختمان سازی انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی-مقطعی بود که در آن 162 نفر از کارگران ساختمان سازی (آرماتوربندی (75 نفر) و آجرچینی (87 نفر)) شرکت کردند. ابزارهای مورد استفاده در این مطالعه پرسش نامههای اختلالات اسکلتی-عضلانی نوردیکو بار کار فیزیکی بودند. در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های مجذور کای و رگرسیون لجستیک با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21استفاده شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن و سابقه کار کارگران ساختمان سازی به ترتیب8/4± 34/6 و 6/8± 11/2 سال بود. بیش ترین شیوع علایم اختلالات اسکلتی-عضلانی در نواحی فوقانی پشت(57/4٪ )، تحتانی پشت (35/8٪ ) و گردن (30/2٪ )بود. در تحلیل تک متغیره علایم اسکلتی-عضلانی نواحی شانه ها، کمر، پاها، زانوها وران ها با شاخص بار کار فیزیکی وناحیه پشت با سن، سابقه کاری و ساعت کاری رابطه معنی داری داشتند (05/0>P). بر اساس تحلیل رگرسیون لجستیک با افزایش شاخص بار کار فیزیکی به بیش تر از صدک 90 ام شانس ابتلا به اختلال در کمر، زانوها و پاها و هم چنین با افزایش ساعت کاری به بیش تر از 8 ساعت، شانس ابتلا به اختلال کمر و پاها به میزان قابل توجهی افزایش یافت. نتیجه گیری: شیوع علایم اختلالات اسکلتی-عضلانی در کارگران ساختمان سازی مورد مطالعه بالا بود. بسیاری از علایم اختلالات اسکلتی-عضلانی با شاخص بار کار فیزیکی ارتباط معنی داری داشتند. بنابراین شاخص بار کار فیزیکی می تواند به منظور شناسایی مشاغل ساختمان سازی دارای ریسک اختلالات اسکلتی استفاده شود. پیشنهاد می گردد جهت کاهش علایم اختلالات اسکلتی-عضلانی در کارگران ساختمان سازی، منابع بار کار فیزیکی مانند حمل مواد سنگین و پوسچر های کاری نامطلوب کاهش یابد و از انجام کار طولانی تر از 8 ساعت پرهیز شود.

زمینه و هدف: حمل و جا به جایی دستی بار، یکی از چند عامل ایجادکننده اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار در صنعت ساختمان سازی است و باعث ایجاد مشکل جدی با پیامدهای بزرگ اقتصادی می شود. این مطالعه با هدف تعیین نیروی وارد بر کمر هنگام جا به جایی دستی بار در کارگران ساختمان سازی انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در بین 100 کارگر ساختمان سازی شهرستان همدان در سال 1394 که وظیفه حمل و جا به جایی بار را بر عهده داشتند انجام گرفت. در مجموع، 955 مشاهده مستقیم و غیرمستقیم، در چهار وظیفه و در پنج کارگاه ساختمان سازی با استفاده از روش Utah ارزیابی گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها: مقدار نیروی وارد شده بر کمر کارگر با 700 پوند استاندارد موسسه ملی ایمنی و بهداشت حرفه ای (National Institute for Occupational Safety and Health; NIOSH) مقایسه شد. نیروی فشاری وارد بر کمر (Fc) در تمام کارگران کمتر از حد مجاز بود. مقایسه میانگین مقدار نیروی وارد بر کمر کارگران در سطوح وظایف مختلف، نشان داد تفاوت معنی داری بین آن ها وجود ندارد (p=0.423). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه می توان گفت کارگران ساختمان سازی با عوامل خطری که باعث وارد شدن فشار بر دیسک مهره های L5/S1 کمر می شوند، مواجهه داشتند. استفاده از روش Utah به عنوان یک ابزار ساده و سریع غربال گری کمی، جهت بر آورد نیروی وارد بر کمر در وظایف حمل بار مفید می باشد.

زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی - عضلانی بخش عمده ای از بیماری های شغلی در محیط های کاری را به خود اختصاص می دهد، پیشگیری از بروز این اختلالات، مستلزم ارزیابی و اصلاح وضعیت های کاری با استفاده از روش های تحلیل شغلی علم ارگونومی می باشد. این مطالعه به منظور ارزیابی ارگونومیکی ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی - عضلانی در کارگران ساختمان سازی با روش PATH می باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، وضعیت های انجام کار 60 کارگر ساختمان سازی با استفاده از روش PATH ارزیابی شد. مشاغل مورد مطالعه از سه مرحله پی سازی، سفت کاری و نازک کاری انتخاب شده اند. آنالیز آماری داده ها توسط نرم افزار SPSS ورژن 16 انجام شد و آزمون های آماری استفاده شده شامل مدل های خطی عمومی برای داده های رتبه ای و محاسبه فراوانی و درصد فراوانی می باشد. یافته ها: میانگین سنی کارگران 10.4±30.8 سال و میانگین سابقه کاری آن ها 5.6±10.6 سال بود. وضعیت تنه در بین مراحل کاری مورد مطالعه از نظر آماری تفاوت معناداری را نشان داد (P<0.001). بررسی وضعیت تنه و پاها در مشاغل نشان داد که وضعیت خنثی تنه و پاها حدود 50% زمان کاری کارگران را تشکیل می دهد. در اکثر مشاغل مورد مطالعه کارگران حدود 80% از زمان کاری شان با وضعیت خنثی دست، کار می کردند و حدود 51% از کارگران نیز در زمان انجام کار هیچ وزنی را حمل نمی کردند. نتیجه گیری: با انجام مطالعات بیشتر با هدف بررسی وضعیت های کاری، ابزارهای کار و ارائه پیشنهادات ارگونومیکی در طراحی این ابزارها و دادن آموزش به کارگران در زمینه تکنیک های صحیح بلند کردن بار، می توان میزان اختلالات اسکلتی - عضلانی کارگران ساختمانی را کاهش داد.

مقدمه اختلالات اسکلتی-عضلانی ناشی از کار جزء شایع ترین بیماری هایی هستند که باعث غیبت از کار و ازکارافتادگی می شوند. مواجهه با ریسک فاکتورهای ارگونومیکی در کارگران ساختمان سازی خطر ابتلا به ناراحتی اسکلتی-عضلانی را در این گروه افزایش می دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی فاکتورهای شغلی و فردی پیش بینی کننده ناراحتی اسکلتی-عضلانی و ناتوانی های ناشی از درد در کارگران ساختمان سازی می باشد. روش بررسی مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر در بین 346 کارگر یک پروژه ساخت وساز در تهران انجام شد. جهت مطالعه شیوع ناراحتی اسکلتی-عضلانی، استرس شغلی و ناتوانی های ناشی از درد از پرسشنامه های کرنل، محتوی شغلی و ناتوانی ناشی از درد استفاده شد. نتایج نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بیشترین ناراحتی اسکلتی-عضلانی به ترتیب در گردن (%68)، زانوی چپ (%64)، زانوی راست (%86) و کمر (%61) بود. میانگین امتیاز ناتوانی ناشی از درد 18/20 ±, 43/35 بود و 16% از افراد در سطح ناتوانی شدید بودند. نتایج نشان داد با افزایش سابقه کار، ساعات کار در روز و شاخص توده بدنی ناتوانی ناشی از درد افزایش می یابد و سن، سابقه کاری و شاخص توده بدنی و مولفه نیازهای فیزیکی شغل فاکتورهای پیش بینی کننده ناراحتی اسکلتی-عضلانی می باشند. نتیجه گیری بر اساس نتایج، سن، سابقه کار، شاخص توده بدنی و استرس شغلی به عنوان عوامل موثر در ایجاد ناراحتی اسکلتی-عضلانی و ناتوانی های ناشی از درد تعیین شدند. لذا نتایج این مطالعه می تواند به درک بهتر ریسک فاکتورهای موثر در ایجاد ناراحتی اسکلتی-عضلانی و ناتوانی های ناشی از درد در کارگران ساختمان سازی کمک کند.

در تقاطع­­های راست گوشه سه شاخه یا چهار شاخه کانال­های روباز، مطالعه جدایی جریان بسیار حائز اهمیت می­باشد. برخی پارامترهای موثر در این زمینه نسبت دبی ورودی و عمق جریان می­باشد که در این تحقیق تاثیر نسبت دبی ورودی و نسبت ارتفاع سرریزها (عمق جریان) در الگوی جریان و ابعاد ناحیه جداشدگی به صورت عددی شبیه­سازی شده است. بررسی نتایج مدل عددی نشان داد که مدل k-ω بیشترین مطابقت را با نتایج آزمایشگاهی دارد، به طوریکه میزان خطای شبیه­سازی کمتر از 20% بود. ابعاد ناحیه جداشدگی در کانال­­های اصلی و فرعی با نسبت دبی ورودی رابطه مستقیم داشت. همچنین با افزایش ارتفاع سرریزهای خروجی، عمق جریان افزایش یافت و منجر به کاهش ابعاد ناحیه جداشدگی شد. مطابق نتایج عددی، ابعاد ناحیه جداشدگی در راستای قائم از کف کانال به سطح آب افزایش یافت، به­طوری­که برای نسبت دبی 6/0 و نسبت ارتفاع سرریز 377/0، طول ناحیه جداشدگی در کف کانال، فاصله 1/0 متر از کف و در سطح آب به ترتیب در حدود 60 سانتیمتر، 75 سانتیمتر و 85 سانتیمتر بود. بنابراین از سطح آب به سمت کف کانال طول ناحیه جداشدگی در حدود 29% کاهش یافت.